hayatı zehir edebilendir.dillendirerek üzerime yapışmasından korksam da içerisinde bulunduğum bir garip dert. bedenimde bir hastalık olsaydı bu kadar dert eder miydim bilmiyorum. ama ruhi sancılar inanılmaz zorluyor. hayatım boyunca saçma sapan bir sürü şey yaşadım, mutsuz oldum. son altı aydır her şey mi bu kadar yolunda olur ya hu? maşaallah diyorum. görünürde bazı sıkıntılar olmasına rağmen bütün hayatımla kıyaslayınca gayet iyi bir yaşam sürüyorum. para sıkıntısı çekmeden, istediğim bölümde sevdiğim arkadaşlarımla okuyorum. ansızın hediyeler gönderen, sıkıldığım anda ellerinde çiçeklerle gelen bir müstakbel eş... ama yatağa yattığımda bütün ruhumu saran buhranlar, vesveseler, çilelerim... teslimiyetsizlik, mutsuzluk, iç sıkıntısı. neden diyorum neden kendime bu denli düşmanım? dünyanın en kötü insanı, en günahkarı, en beceriksizi olarak gördüğüm bir benlik! ya rab nasıl kurtulacağım? bütün insanlar melek gözümde ben ise bir şeytan gibiyim. kendimi yargıladığım kadar kimi yargıladım şu dünyada acaba?
prof.dr. nevzat tarhan'ın hem dini yönü hemde tıbbi yönü ile konuyu ele aldığı gayet faideli bulduğum mülakat:https://www.youtube.com/watch?v=4qsrrv_gjvk
