çocukluktan arta kalanlar

deliksiz uyumak.

ekmeğin başı artık koparılmış değil...

büyüğüyle aynı küçüğüyle farklı cinsiyetten olan bir ortanca çocuksanız ve babanız da memursa pek bir şey kalmaz çocukluktan. belki bazı tat ve kokular kalır. o tat ve kokular bir yerlerde karşınıza çıktıkça da büyüdüğünüzü hissedersiniz ama çocukluğunuzu hatırlamazsınız çünkü pek hatırlanmaya değer bir şey yaşayamamışsınızdır.

sırası gelsin gelmesin yüzüme vurulan vuruldukça karşılıklı gülünen anılar, bol bol yara izi, bir kutu alınmış ve yapılmış (*) oyuncak, bir kaç kıyafet, evin her yerine ve aile üyelerinin her birine dağılmış ne zaman ne ara çekildiğini merak ettiğim fotoğraflar ve dergiler (*)

hacı dedemin takkesi. şu lacivert + beyaz renkte olup tepesinde de ponpon olan model var ya. işte o.

bazı çocukların ve bebeklerin ardından kalan sadece acı,göz yaşı ve perişan gönüller oluyor..onlarda ardında kalanlara kalıyor.. koruyamamanın iliklerine kadar verdiği sızı.. çünkü küçücükler ve korumasızlar.. bu sızı merhameti artırmalı,koruma duygusunu da,ennnnn çokta emanet duygusu ve bilincini..