hüzün şiiri – dertli sözlük
şair osman sarı'nın hüzün dolu şiiridir.


ã‡öl çöl olmuş kalbimiz bir hal olmuş bize
şam nerede bu akşam bir hal olmuş bize

yağmalanmış kalbimin ülkesi kudüs
filistin ve endülüs bir hal olmuş bize

buhara nerede ey baharı unutmuş kalbim
şam nerede bu akşam bir hal olmuş bize

sürülmüş sahipleri canım istanbul'un
tükenmiş gurbetlerde bir hal olmuş bize

kurumuş ta içerden istanbul çeşmeleri
kalmamış bir damla su bir hal olmuş bize

bizlere sunulmuş gerçi şarabı kevser
nerdedir içenleri bir hal olmuş bize

sen niçin susmaktasın ey şiiri şairin
bu zulüm boğmuş bizi bir hal olmuş bize

önümüzde uçuşan sayfaları tarihin
savrulmuş dört bir yana bir hal olmuş bize

geride paramparça bir şiir coğrafyası
yıkılmış viran olmuş bir hal olmuş bize

ã‡ıkmaz olmuş nerdedir kahraman dergilerin
kahraman sayfaları bir hal olmuş bize

öpsek yeridir hüzünlü gözlerinden
narin minarelerin bir hal olmuş bize

kan gölleri içinde şimdi filistin gülleri
kapanmış kudüs yolları bir hal olmuş bize

derin uykular tutmuş bizi ey
dağlar gürleyin bir hal olmuş bize

ey bizi bekleyip bekleyip hüzünlenen çağ
bir hal olmuş bize bir hal olmuş bize
hüzün boşa gitmeyendir ...
avã¢re tayfasının bilmediğindendir ...
acıtır ... lã¢kin ; güzeldir ...
hele ki hak için hüzünlenmek ,
mevlananın şeb-i arus'u misali ,
düğün gecesinin hayalinin kurulduğu bir hüzne gark olmaktır ...

işte tam o anda araya giren kalem , kağıdın birleşmesi ve kelimelerin dizilmesi ...
budur hüznün şiiri ...
(vurgula: elde var hüzün)

söyleşir
evvelce biz bu tenhalarda
ziyade gülüşürdük
pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
zamanlar değişti
ayrılık girdi araya
hicrana düştük bugün

ah nerde gençliğimiz
sahilde savruluşları başıboş dalgaların
yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
elde var hüzün

o şehrã¢yin fakat çıkar mı akıldan
çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
sırılsıklam ã¢şık incesaz
kadehlerin mehtaba kaldırılması
adeta düğün
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün

(vurgula: atilla ilhan)