bir ramazan fenomeni
anın kıymetini bilemediğimiz için geçmişe ve geleceğe derin bir hasretimiz var.. yeni dünyanın hayaliyle, eski anıarın hasretiyle ölüp gideceğiz..
geçmiş nesiller, -şöyle eğlence olurdu böyle hoş vakitler geçirirdik...- diye anlattı hep. halimiz ortada. yeni nesiller, sahura kadar ya kahvede oyunda ya da -cafe- de laf peşinde. yeni nesillerimizde eskiyince acaba geçirdikleri ramazanları nasıl anlatacak ve ya şöyle sorayım anlatacak bir şey, anlayacak bir nesil bulabilecekler mi? kardeşlerim, ramazan ın eskisi yenisi olmaz aynı dosdoğru yolda yürüyen nesillerin de eskisinin yenisinin olmayacağı gibi. bunu böyle bilelim.
leyla ile mecnun'un ilk sezonunda ele alınan geyiktir. şöyle buyrun: (http://www.youtube.com/watch?v=1foxsl_y5ic)
(bkz:nerede o eski bayramlar)
hiç bitmeyecek muhabbet. insanın eski zamanlara olan özlemi hiç bitmeyecek.(*)
her ramazan kendi zamanı ve mekanına özeldir. her sene bizi ziyarete gelen ramazan aynıdır aslında. ama biz her defasında onu farklı çoşkuyla karşıladığımız içindir eski ramazan muhabbeti. aynı zamanda coşkuyla yaşadığımız şu günlerin gün gelip alacakları isimdir.
yaşlanınca anlatacagımız su günler..
ocak, şubat ayında olurdu, 15:30'da filan iftar yapardık, daha da eskisini hatırlamıyorum.
