iyi ki yazılmış denilen şiirler – dertli sözlük

iyi ki yazılmış denilen şiirler

sıcak ilişkiler adına davet alıyorum
biraz kan ve ilik hızlandırıcı olarak

kardeşim dedim
acılarıma da kardeş olur musun

baltasını havaya kaldırdı
yükselemezdi daha
söyledim
- haydi acılar haydi az daha

dedim kardeşim
omuz başlarımdaki şu yara
ormanların serin gölgesindeki papatya değil
arif bir bilinçle yürürken oldu
yüce buyrukla

aaah
bu kadınlar kirletmiş
başları kara geceler içnde yolunarak
zindanlar nasıl dayanıyor katran duvarlar

gebe karınların zonkuna

kardeşim dedim
sıcak ilişkilir
işte çagrıyla çatlayan damar
gövde sinir urganları kaçı olarak

bir göz yaşı gibi
sarktı dolandı kalpağrısına leylaklar

(bkz:acılarıma da kerdeş olur musun)
hiç söylenmemiş sözler söylemeli..

el değmemiş,duru sözler sevdiğim için..

sevdiğim..!

åžehir giysilerini kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceye
güneş gözlerinden beslenir..



sensizken,şehrin boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla
iri laflar ettim,
öfkemi saldım,
iri dişli postallar üzerine...


sevdiğim ...

vera..!

hangi çocuğu okşadın..?

ellerinde gülden kokular,
dilinde aşk nağmeleri

söylesene vera,
hangi çocuğun adını andın..?

sahi vera,
en son ne zaman görmüştük sena'yı
hatırlasana deli kız sana emanet etmiştik o bombaları

sevdiğim..!
bak;
umut kan pıhtısı rengine döndü

sen vera,
filistinden geçerken sakın eteklerini toplama
biraz kan bulaşmış şekilde çık karşıma

ve sakın unutma
o ilk çocuğumuzdur..
asırlardır dillerde olan leyladır..

meryemin suskunluğunda can bulan gözleri vardı züleyhanın
daha düşmeden,kirli kelimeler diyarına...


bilirmisin vera,bu kaçıncı çocuk
bu kaçıncı kertik yüreğe atılan..


artık eskisi gibi değil,daha da sancılı
artık daha da sancılı

asırlardan uzat ellerini vera,
ellerini bulur ellerim bir grozni kuşatmasında...

dağları görüyormusun vera..?

her bir dağa bir çocuğumuzun adını koymuşlar
murat'ım... metin'im... berat,ım...

hani omuz omuza vermiştik ya bir namaz kıyamında..
hani beraber açmıştık orucumuzu...
kimi marmara'da,kimi yıldız'da..

koş vera koş..
ülkemin sürgün yerlerine koş..


ağlama deli kız, ben ağlarım..
seni böyle görmemeli her okul kapısında türkümüzü söyleyen kızlarımız.

ve annelere de söyle,sakın ağlamasınlar..
ve onlara sakın ölüler demesinler..

söylesene vera, ã‡ocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir.?

öfkemiz taş doğursun vera
taş doğursun..
yüreklerimizi söksün yerinden..

bak her tarafta elleri sapanlı ebabiller..
ebrehe'nin tanklarına kan kusturur..

åžimdi firavun'u boğan kızıldeniz'i ağlama duvarının önünde görüyorum.

ki;
asa değil musa'nın elindeki, çağın sökülmüş kalbidir..


bir şubat gecesi kaybettik esrarımızı vera
kendimizi odalarımızda bulduk
postallı korkularımızla..

söylesene sevdiğim...
hangi rengini çaldılar gökyüzünden..?

bak zulüm, çin seddini aştı.

aaaah sevdiğim..!
içimizdeki musalardan ne haber vardır..?
ibrahimlerden.. yusuflardan...

yoksa musa'yı kızıldenizde yalnız mı bıraktık..?
kendi ellerimizle mi verdik ibrahim'i nemrutlara..

åžimdi hangi kuyudan gelmede yusuf'un sesi..


unutma vera'm..!

filistinde doğan her çocuk, ilkin annelerinin göğsüne; sonra yerdeki taşlara uzanırlar..

neredesin..!

ey ismail'in boğazındaki merhamet..!

üzerimizdeki bu acıyı kaldır..!

ya ebabilleri gönder, ya bizi de oraya aldır..!


her taraftan bana yönelir seni arayan sesim:


vera benim...
vera benim...

numan arıman(*)