tevazu – dertli sözlük
alçak gönüllülük.

"rahmã¢n'ın (has) kulları onlardır ki, yeryüzünde tevã¢zã» ile yürürler ve kendini bilmez kimseler onlara laf attığında (incitmeksizin) â«selã¢m!â» derler (geçerler)." (el-furkã¢n, 63)
mahviyet... alçaldıkça yükselir tevazu sahibi insan. aslında insanoğlunun sahip olması gereken en yüce makam.
fudayl bin ıyaz (rahmetullahi aleyh) çok net bir şekilde aaçıklamıştır ; tevazu ister cahilden , ister çocuktan olsun doğru ve gerçeği duyduğun vakit , ona boyun büküp onu kabul etmendir.
kendi nefsine karşı yapılanı esaslıdır.dışarıda sen mütevazı olursun başka ağızlar seni över,yine nefsin hoşuna gider,kendinle iken tevazu edersen zannımca daha iyidir