öğrencileri terbiye ettiğini düşünürüm. arkadaşlarımdan duyduğum kadarıyla türlü entrikalar, kavgalar, çıkar çatışmaları yaşanıyormuş. bu da hayatın ta kendisi değil mi? bir öğrenci, öğrenci evinde kendi parasını hesap etmeyi, yemek yapmayı, insanlarla doğru bir şekilde iletişim kurmayı, düzenli olmayı, sorumluluk almayı öğrenir. evinden okula gidip gelen bir insan mezun olup hayat ile tanışınca bocalayabiliyor. yakın arkadaşım sofilerin öğrenci evinde kalırdı. zaman zaman orada kalırdım. orada çok farklı ama samimi insanlar tanıdım. galiba onları özlüyorum ve hayatlarını hala merak ediyorum. makyaj eşyalarını elinden düşürmeyen radyolog, cinlerden dert yanan matematikçi, kore dizileri izlerken ağlayan, gülen, konuşmayı sevmeyen pdrci, halay çekmeyi seven ilahiyatçı, sürekli ders çalışan hukukçu... şimdi ne yapıyorlar?
