bugün bir kedinin yanında kaygılı/korkak/deneyimsiz bir ebe olarak yer aldım karnını ovuşturdum ve acıyla suratıma bakan bi kediyi yararsız cümlelerimle teskin etmeye çalıştım. acizliğimi bu kadar yürekten hissetmemiştim. rabbimin yarattığı masum bir kedinin yaşam mücadelesine ucundan da olsa ortak olmak o kadar duygulandırdı ki bi ara çıkardığı seslerin de hissettirdiği çaresizlik üzerine birazcık ağladım :).
aciziz ve bunu her gün hatırlamaya yükümlüyüz. yanımızdan geçip giden canlıların, bilmeden ayaklar altına aldığımız karıncanın anlamlı bir hayat mücadelesi olduğunu düşünüyorum ve onları rabbimin rızasıyla sevmeye çalışıyorum ki kalbim hiçbir şeye karşı kararmasın, hayvanları sevmeyen insanların kalblerinde hep bir kara leke var gibi onları gördükleri zaman bir kibirle tiksiniyorlar. anlayamıyorum bu duyguyu ve hiçbir zaman da anlamak istemiyorum.
son olarak sözlükte dertli kedilerin anası olarak anılmaktan mutluluk duyacağımı belirtmeliyim. (*)
aciziz ve bunu her gün hatırlamaya yükümlüyüz. yanımızdan geçip giden canlıların, bilmeden ayaklar altına aldığımız karıncanın anlamlı bir hayat mücadelesi olduğunu düşünüyorum ve onları rabbimin rızasıyla sevmeye çalışıyorum ki kalbim hiçbir şeye karşı kararmasın, hayvanları sevmeyen insanların kalblerinde hep bir kara leke var gibi onları gördükleri zaman bir kibirle tiksiniyorlar. anlayamıyorum bu duyguyu ve hiçbir zaman da anlamak istemiyorum.
son olarak sözlükte dertli kedilerin anası olarak anılmaktan mutluluk duyacağımı belirtmeliyim. (*)
