sözlüğün artık kendi mekanımız haline gelmesi

sanki benim şahsi malımmış gibi hiç çekinmeden klavye başında ikamet edebildiğim, ona uğramadığım zamanlarda kendimi bir garip hissettiğim, bir aile yuvası olmasa da aynı allah'a inanların oluşturduğu kardeş yuvası..
(bkz:istediğim saatte girip çıkarım)

(bkz:çaylar şirketten)

-şakır şukur takır tıkır...
-kızım nerdesin?
-dertli sözlüktedir anne.

sözlük anayasası'na uyulduğu sürece oluşmasında hiç bir sıkıntı olmayan durum.

(bkz:sözlük hepimizin malıdır)

sözlük kendi mekanımız da sanırım anahtarı içeride unuttuk, kimse giremiyor içeri.

(bkz:dolapta yemek var ısıtıp yiyin)(bkz:mutfakta bulaşık bırakmayın)(bkz:yerleri sürüpün ekmek kırıntısı kalmasın günah)

yalnız arka plana geyikli kilim deseni konulması şart

(bkz:dertli sözlük geyikli kilim teması)