sözlüğün artık kendi mekanımız haline gelmesi

sözlük yazarlarından görülen genel bir durumdur. örneğin siz bir tanım yazarsınız, bir başka yazar merak eder, içeriği beğenmez, eksi oy verir. tanımla bir alıp veremediği yoktur. öte yandan eksi yiyen yazar tanımıma neden eksi oy veriyorlar fikrine kapılır ve dağa küsen tavşan misali bir müddet tanım yazmak suretiyle bu eksici sözlüğe katkıda bulunmaz. ve b.

yalnız arka plana geyikli kilim deseni konulması şart

(bkz:dertli sözlük geyikli kilim teması)

(bkz:dolapta yemek var ısıtıp yiyin)(bkz:mutfakta bulaşık bırakmayın)(bkz:yerleri sürüpün ekmek kırıntısı kalmasın günah)

bu sözlük bana "çay" içtiriyor yaw.

yanlız mekan yankı yapıyor :)

sözlük kendi mekanımız da sanırım anahtarı içeride unuttuk, kimse giremiyor içeri.

sözlük anayasası'na uyulduğu sürece oluşmasında hiç bir sıkıntı olmayan durum.

(bkz:sözlük hepimizin malıdır)

şuan için hissettiğim durum. sanki sözlük babamın malı. istediğim gibi yazıyorum, çiziyorum falan kimse karışmıyor. hiç tepki de yok. yani şuraya yanlış bir şeyler yazsam yanlışsın diyen biri olmayacak sanırım. (*) evimde gibi rahatım maşallah. sözlük 2 pizza söylesene be sevabına(*)

(bkz:çaylar şirketten)

-şakır şukur takır tıkır...
-kızım nerdesin?
-dertli sözlüktedir anne.