evin ortanca çocuğu olacağıma şu dağda taş olsaydım diye bir söz dolanır anadoluda amma velakin doğrudur. evin ortanca çocuğu en az sevilendir genelde.
5, 6, 7, 8 çocuklu ailelerde pek mühim değildir.
büyük kendini savunur, küçük zaten "o daha küçük!" olarak korunur, ortanca hep ortada kalan olur..
arada kaynayarak kendiliğinden büyümüştür. aile, en küçük ile ilgilenmekten onla pek ilgilenememiştir. büyük kardeşler bakmıştır genelde.
benim gibi 10 kadeşli ailelerde varlığı veya yokluğu bile pek anlaşılmamaktır.
ortancayım. kartlarını doğru oynarsa abiliğin de "o daha çok küçük"lüğün de nimetlerinden azami derecede istifade edebilecek stratejik noktadaki kişidir.
hep kim vurduya giden evlat olmuştur.
ezilen çocuktur hiç dinlenmez varsa yoksa ilk ve üçüncü çocuktur bu yüzden onlar çok konuşmazlar.
aile içinde yeri vasattır ve vasat bi hayat yaşar...büyüğe göre küçükle daha çok kıyaslanır ve genellikle küçüğü kıskandığı kanısına varılır.(*)
büyükle büyük,küçükle küçük olmak zorunda kalan gariban.
