peşine düştükçe kaçan bir şey sanırım. kendi kendimize mutlu olmayı bilmeliymişiz. nasıl olacak o iş? mutluluk içimizdeymiş. bilmiyorum, mutluluk nedir? neden mutluyken huzurlu hissetmez insan. neden doyasıya gülerken bir anda hüzün çöküyor. peşinde ömrümüzü tükettiğimiz hedeflere ulaşmanın verdiği mutluluk neden bu kadar az?dünyaya bağlandıkça, burnumuzdan geliyor. bunu anladım. aradıkça mutluluk kaçıveriyor. bu dünyadan tamamen soyutlandığım zamanları hatırlıyorum. sadece ders çalışırdım. ufak bir tatlı yiyecek param olmuştu. o zaman o tatlı benim için koca bir mutluluktu. şimdi yediğim tatlıların tadı neden bu kadar yavan?