fenafillah

fenafillah tasavvuf ilmindeki murakabelerin (*) en son mertebesidir. kişinin nefsini ıslah edebileceği son noktadır. tabı kalbi kapasitesine göre bu gerçekleşir. takva ise bir neticedir. bedene dile içteki değişimin yansımasıdır. tasavvufun içerisinde murakabelerin parçası olarak gelişir. birbirlerinden ayrı değildirler.

(#409829) sakat bulduğum nokta tam olarak bu mertebelendirme durumu zaten. söyleminden yola çıkarsam; kim ölçmekte bu kalbin kapasitesini? "en son" mertebeye ulaşıldığına kim karar veriyor? bu mertebeler için yapılacaklara kim karar veriyor? ... diye gider sorular.

madem kişiler bu kadar tahakküm kurmuşlarsa mertebe ve kalp üzerinde; ne gerek var mahşere, mertebesini ilan edenler çıksınlar söylesinler çatır çatır.

biz somut kavramlarla algılayabilen insancıklar olarak yaratıldığımız için ruhun hudutlarını anlatmak adına böyle kademe kademe misal merdivenler koymuşlar önümüze. kimsenin mertebede gözü yok ki yukarı çıktığında ben vardım diye çatır çatır bağırsın. bu kavram (*) allah'a yakınlaşma hazzının en basit anlatım halidir. netice olarak şuan yaptığımız ise ekmeğin tadına bakamadan pastanın kremasını eleştirmek.

yazılanları okuyup, kavram hakkında biraz da düşünüp uyumuştum. nereden bileyim rüyamda göreceğimi.
yüzlerini ve ne konuştuklarını tam hatırlamadığım iki kişi mevzu üzerine konuşuyordu.
siz konuşun, tartışın rüyasını ben görüp baş ağrısıyla uyanayım.
ne alâ.