okuldan kasıt üniversite ise bölümü sevmeme başlıca sebeptir,ama duyduğum en ilginç sebep kuşkusuz şiir yazmak için okulu bırakmaktı.
(bkz:alışkanlık) (*)
(bkz:evlilik)
sanırım benimki "not kaygısıyla i̇slami i̇limler öğrenilmez" olacak.
"benim yolum doğru yol mu?" kaygısı.
bir sonraki aşamanın "koğuş ağası nasıl olunur?" diye kafa yoracağın yer olmasıdır. ( yani hapishane) :)
vizesini,finalini,bütünü,ödevini herşeyi hesaplayıp ancak hoca ölürse dersten geçeceğini anlamandır.(*)
başka ilgilendiğin sahalar varken ilgilenmediğin bir bölümde olmak. gidip geldiğin derslerin insana bir şey vermediğini anlamak ve zamanın boşa geçtiğini hissetmek.
zihnin ve kalbin temiz kalması için bırakmak. hatta hiç başlamamak ( ama devlet niye okumuyon diye kapına dayanır küçükken :) ) o yüzden mümkünse dışardan-açıktan- uzaktan bitirmek ve dışardan bitirirken de dışarıda yoğrulmak(hakiki insanlardan hakiki şeyler öğrenerek), en iyisi olmasa da iyi bir seçim gibi.
