modern zamanda din, örf, gelenek değerlerimizi ya yok ettiğimizde yahut lafızda öteye taşıyamadığımızdan dolayı vardığımız feci nokta.
müslüman, hristiyan, budist, ateist olmak artık hayat tarzı anlamında çok büyük bir farklılık oluşturmuyor. giyim tarzları, eğlence tarzları çok yakınlaştı.
japonya'nın bir köyünde doğmuş büyümüş bir adamla birkaç detay haricinde aynı zeminde buluşabilmemiz, çok zor değil. yeter ki adam internet kullanıyor olsun.
gömlek, pantolon, tişört.
dünyanın her yerinde geçerli kıyafet yasası.
bu tek tipleşme ve yozlaşma kültür emperyalizmi'nin bir sonucu.
sermaye kimdeyse, güç kimdeyse, kıyafetlerimizi, seyrettiklerimizi kimler üretiyorsa onun kültürüne tabi oluyoruz.
hakim güç, her şeyin fabrikasyon olmasını ister ki herkese istediğini satabilsin.
tek kültür var, tek örf var, tek hayat tarzı var, tek eğlence ve tek kıyafet var.
bizden önceki nesil hayat tarzı anlamında daha muhafazar idi, mesela babalarımız-dedelerimiz amerikan elbisesi diye kot pantolon giymediler. cemaatle namaz kılınacaksa, imam mümkünse kot giymemiş olsun, uzun kollu giyinmiş olsun denirdi. şimdi başörtüsünün de cübbenin, takkenin de altında kot pantolan var. (esasında bir şey temiz ve faydalıysa islamidir. fakat burda bir kültür değişiminden söz ettiğimiz anlaşılmıştır.)
ibadetleri muntazaman eda ediyor olmak da bu anlamda bir farklılık oluşturmuyor. çünkü ibadetleri vakti geldiğinde eda ediyor, hayatımıza devam ediyoruz. sosyal faaliyetlerimizi de bir ibadet gibi ifa şuurunu yitirdik. ki hakikatte bütün bütün işlerimiz ibadettir, kuralları vardır.
velhasıl; tek tip hayat tarzı bizi bizden uzaklaştırıp, paranın istediği bir kimliğe sokuyor. bundan kurtulmak iktisadi şuur, hayatın tüm detaylarında hissedilen iman ve şuurla mümkündür. iktisadi şuur belki de en mühimi. çünkü helal kazanç ve paraya doğru yaklaşım olmazsa olmaz.
(bkz:kültür emperyalizmi)
(bkz:hayat tarzına dönüşmeyen din)
(bkz:şuur farzdır)
müslüman, hristiyan, budist, ateist olmak artık hayat tarzı anlamında çok büyük bir farklılık oluşturmuyor. giyim tarzları, eğlence tarzları çok yakınlaştı.
japonya'nın bir köyünde doğmuş büyümüş bir adamla birkaç detay haricinde aynı zeminde buluşabilmemiz, çok zor değil. yeter ki adam internet kullanıyor olsun.
gömlek, pantolon, tişört.
dünyanın her yerinde geçerli kıyafet yasası.
bu tek tipleşme ve yozlaşma kültür emperyalizmi'nin bir sonucu.
sermaye kimdeyse, güç kimdeyse, kıyafetlerimizi, seyrettiklerimizi kimler üretiyorsa onun kültürüne tabi oluyoruz.
hakim güç, her şeyin fabrikasyon olmasını ister ki herkese istediğini satabilsin.
tek kültür var, tek örf var, tek hayat tarzı var, tek eğlence ve tek kıyafet var.
bizden önceki nesil hayat tarzı anlamında daha muhafazar idi, mesela babalarımız-dedelerimiz amerikan elbisesi diye kot pantolon giymediler. cemaatle namaz kılınacaksa, imam mümkünse kot giymemiş olsun, uzun kollu giyinmiş olsun denirdi. şimdi başörtüsünün de cübbenin, takkenin de altında kot pantolan var. (esasında bir şey temiz ve faydalıysa islamidir. fakat burda bir kültür değişiminden söz ettiğimiz anlaşılmıştır.)
ibadetleri muntazaman eda ediyor olmak da bu anlamda bir farklılık oluşturmuyor. çünkü ibadetleri vakti geldiğinde eda ediyor, hayatımıza devam ediyoruz. sosyal faaliyetlerimizi de bir ibadet gibi ifa şuurunu yitirdik. ki hakikatte bütün bütün işlerimiz ibadettir, kuralları vardır.
velhasıl; tek tip hayat tarzı bizi bizden uzaklaştırıp, paranın istediği bir kimliğe sokuyor. bundan kurtulmak iktisadi şuur, hayatın tüm detaylarında hissedilen iman ve şuurla mümkündür. iktisadi şuur belki de en mühimi. çünkü helal kazanç ve paraya doğru yaklaşım olmazsa olmaz.
(bkz:kültür emperyalizmi)
(bkz:hayat tarzına dönüşmeyen din)
(bkz:şuur farzdır)
