kendine yönelik itiraz ve eleştirileri de içine alacak şekilde süregiden bir modernizm/modernite/modernlik soruşturması, tartışması ve modernizmin kendi içindeki bir aşamasıdır. (*)
içinde olduğumuz izm.bir kitapta diyodu ki bir durum yaşanrken,içindeyken tanımı yapılamaz bu görüşe göre ne desek boştur.
modernizmin çıkmazlarını ele alıp modernizmin daha da ileriye taşınması görüşünü esas alır. içinde bulunduğumuz düşünce yapısıdır. içinde bulunalım, bulunmayalım aklın alabildiği herşeyin tanımı yapılabilir. sorunun tanımını yapmak, çözüm yolunda atılmış en önemli adımdır.
modernizme tepki olarak doğmuştur, modernizm daha çok çizgileri belli bir akım iken, postmodernizm sınırsızdır, sonsuzluğu da içine alır.
günümüzde getçekten içi boş sanat çalışmalarını tek cümle ile anlamlandırabilmenin yegane ögesidir.
toplumun genelinde algı sorunu yaratıp, sanatçının deneysel çalışmasını bir şaheser gibi aktarmaya da yarar.
çok kaba bir örnek ;
ressam resim yapar, resimdeki şekiller modernizmin kalıplarından çıkmalı kuralını uygular gibi karmaşık denklemler barındıran saçma şekillerdir.tabi bu genel kanıyı ifadeden öte şahsi fikrimdir.
bu resimde ayrıca ressam boya maddesi olarak şarap kullanmıştır ya da bir gazetenin gerçek baskısnı içine gömmüştür. zaten kuralları deldiği düşünülen kısım budur.
bakanlar ise genellikle aynı ressamın varolmaktan memnun olduğu sanat grubudur. i̇lk tepkiler şudur;
-inanmıyorum sana aysel! müthiş. postmodern çalışma diye buna derim. etkilendim doğrusu.
bundan 3-4 kitap fuarı önce ismini hatırlamadığım bayanın "postmodern brecht" diye bir kitabını alıp okumuştum. bertolt brecht'in tiyatro başta olmak üzere sanatta postmodern duruşu nasıl farketmeden meydana getirdiğini anlatır. çünkü sanatta epik çalışma zaten postmodernizmin babasıdır. fakat epik çalışma beyni ikna edebilecek içerik ve duruş ister. bu da bizim zenginliğin dibini görmüş iş adamlarımızın harikulade sosyal eşleri için çok zor. yap bi eser, "bu ne lan?" derse biri, kibarca "postmodern çalışma, yoksa sen anlamadın mı?" kompleksini saldın mı tamamdır.
hasılı kelam, "postmodernizm günümüzde kalıpsızlık değil, saçmalıkların yegane kalıbıdır."
toplumun genelinde algı sorunu yaratıp, sanatçının deneysel çalışmasını bir şaheser gibi aktarmaya da yarar.
çok kaba bir örnek ;
ressam resim yapar, resimdeki şekiller modernizmin kalıplarından çıkmalı kuralını uygular gibi karmaşık denklemler barındıran saçma şekillerdir.tabi bu genel kanıyı ifadeden öte şahsi fikrimdir.
bu resimde ayrıca ressam boya maddesi olarak şarap kullanmıştır ya da bir gazetenin gerçek baskısnı içine gömmüştür. zaten kuralları deldiği düşünülen kısım budur.
bakanlar ise genellikle aynı ressamın varolmaktan memnun olduğu sanat grubudur. i̇lk tepkiler şudur;
-inanmıyorum sana aysel! müthiş. postmodern çalışma diye buna derim. etkilendim doğrusu.
bundan 3-4 kitap fuarı önce ismini hatırlamadığım bayanın "postmodern brecht" diye bir kitabını alıp okumuştum. bertolt brecht'in tiyatro başta olmak üzere sanatta postmodern duruşu nasıl farketmeden meydana getirdiğini anlatır. çünkü sanatta epik çalışma zaten postmodernizmin babasıdır. fakat epik çalışma beyni ikna edebilecek içerik ve duruş ister. bu da bizim zenginliğin dibini görmüş iş adamlarımızın harikulade sosyal eşleri için çok zor. yap bi eser, "bu ne lan?" derse biri, kibarca "postmodern çalışma, yoksa sen anlamadın mı?" kompleksini saldın mı tamamdır.
hasılı kelam, "postmodernizm günümüzde kalıpsızlık değil, saçmalıkların yegane kalıbıdır."
anın yıkıcı ruhu.
modernizmin sonrası.
günümüz dünyasının en büyük sorunu. insanı, fikri, mücadeleyi, müşahedeyi, samimiyeti ve her şeyi yıpratıcı bir erozyon.
postmodernizm, insanın aç olan nefsini doyurma ihtiyacı ile modern çağda ortaya çıkan özgürlük, bireycilik,mutluluk,hazcılık gibi değer kalıplarına sıkıştırılan bir yöneliş. amaç insana zevk vermektir ama madde ile bu ihtiyacı karşılamaya calışmak insanı doyumsuz hale getirir ve en sonunda bunalıma sokar. özgürlüğün dikte ettirildiği insan sınırları aşarak mutlu olacağını sansa da aradığı mutluluğu içine düştüğü boşlukta bulamaz, madde ile anlık hazlar elde ederek eskiden tatmin oldugu küçük şeylerle yetinemez, zevk beklentileri artar ve ruhunu asla doyuramaz. sürekli madde ile ruhunu doyurmaya calışma sonucu bencillik oluşur, hep kendi arzuları pesinde koşar. oysa i̇slam insana ruhunu doyurma ihtiyacını ibadet, allah'ı anma ve takva ile giderebilecegini ögütler. manevi yolla beslenen ruh kendini dünyaya, maddeye sıkıştırmayarak asıl özgürlüğü allah'a itaat ve ibadetle bulur. dünyevi zevkelerden geçerek nefsini tatmin ve terbiye eder.
farklı renklerdeki yoğun boyaları bir kaba koyup 1-2 tur karıştırma durumu
