münafık

übey bin selül.

efendimiz aleyhisselam'ın tanımı ilekonuştuğu zaman yalan söyleyen, söz verdiği zaman sözünde durmayan, davalaştığında aşırı giden, anlaştığı zaman anlaşmasını bozan kişi. (buhârî, müslim, tirmizi).

araplar toprak altındaki oyuklara, tünellere, gizli geçitlere nefak derler.
nifak kelimesinin kök anlamı (kelime anlamı) da nefak ile benzerdir. (aynı kökten)

yerin altı oyularak yapılmış tüneller sebebiyle küçük depremlerde dahi büyük hasarlar meydana gelir.
münafık da sözleri ve çalışmaları ile toplumun altını oyar, temeli bozar. fitne oluşturur ve sistemi çökertir.

alameti üçtür: emanete hıyanet eder,
söz verdiği zaman sözünde durmaz,
konuşunca yalan söyler.(*)

namazı açıkça terk edince kendini su yüzüne atan insan.

gaflet içinde olan,dine kalben bağlı olmayıp insanları yanıltmak için aracı yapandır ki en büyük azap münafıklaradır buyurulmuştur.

pirinçteki beyaz taşlar.

güce tapar. bu yüzden müslümanlar güçlenince ortaya çıkar.
misal; mekke döneminde münafık yoktur. münafıklar, medine'de islam devleti kurulduktan sonra türediler.

(bkz:müslümanlar güçlenince münafıkların çoğalması)

(bkz:ibni selül)

yalnız olduğu zaman tembel, yanında birisi olduğu zaman çalışkan, bütün işlerinde övülmeyi çok seven kişi... (*)