kar – dertli sözlük

kar

19 entry'si var aslında bu başlığın

orhan pamuk'a ait bir romanın adıdır. kars'ta geçen olaylardan oluşur. kimileri beğenmesede zevkle okuduğumuz bitmese dediğimiz kitaplardan biridir. klasik türk romanına alışmış, bir elinde kahvesi huzur içinde kitabını okuyan okuyucuyu yoran bir kitaptır. dikkatinizi sürekli uyanık tutmak zorundasınızdır. düşünmek ve dikkat kesilmek gerekir. kahveyle kitap okuyan okuyucuyu bu yüzden yorar. taaşşuk-u tal'at ve fitnat'tan sonra romanımızın geldiği çizgiye bakılırsa okunasıdır denilebilir.
hava sıcaklığının sıfırın altında olduğu durumda oluşan yağış şekli.
kar limit hızla yere iner bu iniş sırasında hava ile kar arasında elektriklenme olur ve kar tanecikleri birbirlerini iterler. bu yüzden de birbirlerine çarpmadan, yapışmadan toprağa inerler. aksi durumda tepemize kar topu yağardı.
yani yağış şekli bile muhteşem olan bir sanat eseridir.

(bkz:kar kristalleri)
(bkz:bir sanat galerisi olarak kainat)
yeni asya gazetesinin "beyaz bereket her yerde" diye manşet atarak içimizi açtığı rabbimizin sonsuz nimetlerinden biridir.
bir sezai karakoç şiiri.

karın yağdığını görünce
kar tutan toprağı anlayacaksın
toprakta bir karış karı görünce
kar içinde yanan karı anlayacaksın

allah kar gibi gökten yağınca
karlar sıcak sıcak saçlarına değince
başını önüne eğince
benim bu şiirimi anlayacaksın

bu adam o adam gelip gider
senin ellerinde rüyam gelip gider
her affın içinde bir intikam gelip gider
bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın

ben bu şiiri yazdım aşık çeşidi
öyle kar yağdı ki elim üşüdü
ruhum seni düşününce ışıdı
her şeyi beni anlayınca anlayacaksın
ahmet muhip dıranas şiiri.

kardır yağan üstümüze geceden,
yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
ormanın uğultusuyla birlikte
ve dörtnala dümdüz bir mavilikte
kar yağıyor üstümüze, inceden.

sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
unutulmuş güzel şarkılar için
bu kar gecesinde uzaktan, yoldan,
rüzgâr gibi tâ eski anadolu'dan
sesin nerde kaldı? kar içindesin!

ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
uyandırmayın beni, uyanamam.
kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
allah aşkına, gök, deniz aşkına
yağsın kar üstümüze buram buram...
buğulandıkça yüzü her aynanın
beyaz dokusunda bu saf rüyanın
göğe uzanır - tek, tenha - bir kamış
sırf unutmak için, unutmak ey kış!
büyük yalnızlığını dünyanın.
orhan pamuk, romandaki mavi karakteri'nin salih mirzabeyoğlu olduğunu söylemiş.
(http://www.nytimes.com/2014/02/02/travel/orhan-pamuks-istanbul.html?action=click&contentcollection=travel®ion=footer&module=moreinsection&pgtype=blogs&_r=0)

romanı okumadım, fakat merak ediyorum.
30 aralık 2015 tarihi ile i̇stanbul'un anadolu yakasında kendini gösteren ve kadıköy'de bir kaç saat sağanak bir şekilde yağması ile ortamı bembeyaz bir tablo haline dönüştüren yağış türü.
her bir kar tanesini bir meleğin indirdiğini öğrendiğim günden bugüne kadar, hayretle ve hayranlıkla izlediğim bembeyaz umut taneleri.