kalabalığın içinde kalındığında.
yağmur yağıyorsa, balkonda toprak kokusunu içine çekip türk kahvesi içerken yanına bakıp kimseyi göremiyorsan işte yalnızlığın tokat gibi yüzüne vurulduğu anlardan birisidir.
(bkz:men rabbuke)
tıpkı şu an olduğu gibi.
aileden uzak kaldığınız her vakit, her saniye yalnızsınızdır, birşey eksiktir içinizde.
başınızı yaslayabileceğiniz bir omuz bulamamak.
sizin için hiç özel bir şey yapılmadığını farkettiğiniz andır.
allah'tan uzaklaştığınız anlardır. anlamsız hüzünler peşi sıra gelendir.
gece yarısı kim var butonuna tıkladığınızda anlacağınız durumdur.
bilgisayarı kapatmak, sonrasında canının sıkılması ve açmak.. bunu defalarca tekrarlamak.
