hayatin ortasiöylece durmalı insan hayatın ortasındane sağında ne de solundaelini uzatsa tutuverecek,bıraksa bir an, hemen düşecekmiş gibitam ortasındahadi dese bir dost sesi peki deyipardından koşabilecek bir mesafede durmalıbir adım kenara kaysa hayattanyalnızlığıyla baş başa kalacağı bir mesafedeaçsa ellerini semayadüşerken yağmur tanelerirahmanın rahmetini hissedecek kadar yukarıdaçevirse gönlünü hak’tanbir gönle giremezsecehennem sıcağında yanacak kadar aşağıda olmalıdiyorum ya size tam ortasında durmalı insanhayatın ortasındabeklediği sonsuzluk kervanı her an gelebilecekmiş gibi öndebir çift gözden ürkercesine arkada durmalısemaverin başında sıcak muhabbettekahvenin sonunda kırk yıllık hatırda olmalıbaksa bir gözleri ahuya, hemen ağlatacakmış gibi mürekkebiuzaklaşsa gönül evinden, düşecekmiş gibi kendi dehlizinene sağında, ne solunda yanitam ortasında dünyanınsevginin, aşkın, yaşamın rahmet ve gazabıntam ortasındamerkezinde hayatın.
