kari – dertli sözlük

kari

kaari deyince aklıma direk safahatın girişindeki şu abide cümleler gelir. bir duygu gelir, keşke hiç gitmese derim.

‘‘bana sor sevgili kaari, sana ben söyleyeyim,
ne hüviyette şu karşında duran eş’arım

bir yığın söz ki,samimiyeti ancak hüneri;
ne tasannu bilirim,çünkü ne sanatkârım

şiir için ‘gözyaşı’derler;onu bilmem, yalnız
aczimin giryesidir bence bütün âsarım

ağlarım ağlatamam hissederim söyleyemem
dili yok kalbimin ondan ne kadar bizârım

oku ,şayed sana hisli bir yürek lâzımsa;
oku ,zira onu yazdım ,iki söz yazdımsa’’