içerisinde yaşadığımız zaman itibari ile batı kapitalizmi gibi bir diğerini yok ederek yükselmek gibi bir şeylere müsaade etmeden ayrı devletler olmak faydalıdır.
parçalanmışlık ve bölünmüşlük elbetteki gücü azaltan ve uhuvvete karşı olandır. ve fakat -sevmediğim bir kelime olmasına rağmen- konjoktör bunu gerektiriyor. imparatorlukların dönemi biteli iki üç yüzyıl oldu. ve geri de gelmeyecek. böyle bir özlemin duygusal bir talepten öte bir gerçekliği yoktur. çözüm:
kapitalizm inşaa etmeden ve kendi yükselişini diğer islam ülkesinin mahvına bağlamadan yapılacak ülkeler arası görev paylaşımı ile mümkündür. mevcut islam ülkelerinin bir araya gelerek ortak sorunlarında ortak kararlar alması ve kendi coğrafi/ekonomik/siyasi/kültürel dokularına uygun coğrafi/ekonomik/siyasi/kültürel görev üstlenmeleri daha akla ve mantığa uygundur.
gelişimi ve hali hazırdaki durumu ile her ne kadar bizlerin yapısına uygun olmasa da ulus-devlet olayı bir gerçekliktir. tamam kabul bu gerçekliğe hapsolarak etrafa dört duvar örmek sakıncalıdır. ve fakat bu gerçekliği görmezden gelmekte hayalciliktir. ulus-devlet olayını kabul ederek ve içine hapsolmadan islam ülkelerinin bir araya gelip bir yapı oluşturmaları kendi faydalarınadır. kısmen avrupa birliğine benzer bir yapı. tamamen ona benzemesi de doğru değildir. çünkü birlik içerisine alınan bir takım ülkelerin kendileri olarak var olmalarına almanya, fransa, ingiltere üçgeninde izin verilmemektedir. diğerini yok sayıp kimliksizleştirmek ise müslümanlara yakışır bir tavır değildir.
özetler isek: ulus devlet gerçekliğini kabullenmek gerekir. ve fakat içerisine hapsolmamak gerekir. islam ülkelerinin eski imparatorluklar gibi bir çatı altında toplanmaları doğru değildir. bir araya gelip kendi özel konumlarına uygun görev paylaşımı en ideal olanıdır.
parçalanmışlık ve bölünmüşlük elbetteki gücü azaltan ve uhuvvete karşı olandır. ve fakat -sevmediğim bir kelime olmasına rağmen- konjoktör bunu gerektiriyor. imparatorlukların dönemi biteli iki üç yüzyıl oldu. ve geri de gelmeyecek. böyle bir özlemin duygusal bir talepten öte bir gerçekliği yoktur. çözüm:
kapitalizm inşaa etmeden ve kendi yükselişini diğer islam ülkesinin mahvına bağlamadan yapılacak ülkeler arası görev paylaşımı ile mümkündür. mevcut islam ülkelerinin bir araya gelerek ortak sorunlarında ortak kararlar alması ve kendi coğrafi/ekonomik/siyasi/kültürel dokularına uygun coğrafi/ekonomik/siyasi/kültürel görev üstlenmeleri daha akla ve mantığa uygundur.
gelişimi ve hali hazırdaki durumu ile her ne kadar bizlerin yapısına uygun olmasa da ulus-devlet olayı bir gerçekliktir. tamam kabul bu gerçekliğe hapsolarak etrafa dört duvar örmek sakıncalıdır. ve fakat bu gerçekliği görmezden gelmekte hayalciliktir. ulus-devlet olayını kabul ederek ve içine hapsolmadan islam ülkelerinin bir araya gelip bir yapı oluşturmaları kendi faydalarınadır. kısmen avrupa birliğine benzer bir yapı. tamamen ona benzemesi de doğru değildir. çünkü birlik içerisine alınan bir takım ülkelerin kendileri olarak var olmalarına almanya, fransa, ingiltere üçgeninde izin verilmemektedir. diğerini yok sayıp kimliksizleştirmek ise müslümanlara yakışır bir tavır değildir.
özetler isek: ulus devlet gerçekliğini kabullenmek gerekir. ve fakat içerisine hapsolmamak gerekir. islam ülkelerinin eski imparatorluklar gibi bir çatı altında toplanmaları doğru değildir. bir araya gelip kendi özel konumlarına uygun görev paylaşımı en ideal olanıdır.
