hayıflanmak yerine dertlenmeyi bilmek gerekir. ''ne olacak bu memleketin hali'' demek yerine, ''ben bu ülke için ne yapabilirim'' şuuruna erebilmeliyiz. ''ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz'', ''lafla peynir gemisi yürümez.'' her birey kendi görevini kutsal saymadıkça, hakkını vermedikçe el gider aya, biz kalırız yaya. derdimiz mesaiyi bitirmek değil, karakterimizi geliştirmek olmalıdır. sırf muhalefet olsun diye doğruya yanlış, yanlışa doğru dememeliyiz. bu ülke bizden oluşuyorsa, işe kendimize çeki düzen vermekle başlayabiliriz. osmanlı'nın sancağı düşürdüğü yer bu topraklar, işte en can alıcı nokta bu. var bu topraklarda bir şeyler, bir kutsallık. hiçbir şey olmaz demeyin, neden olmasın? allah kulu imtihan eder de devleti imtihan edemez mi? i̇nişi olmayan yokuş yoktur. biz zirveye giden yokuşu tırmanıyoruz. allah'a sımsıkı sarılmalıyız. fatiha suresinde ''ancak sana kulluk eder, ancak senden yardım dileriz'' 4. ayetinde de buyrulduğu gibi, o'nun dışındakilere kul ve köle olmaktan kurtulup, gerçek hürriyete erişmektir. şahıs olarak da devlet olarak da bu böyledir.
