satranç – dertli sözlük
stefan zweig tarafından kaleme alınan psikolojik kurgu romanıdır. orjinal roman dili almanca olup, almancadaki ismi ise schachnovelle'dir. hayatında hiç kimseyle satranç oynamamış bir avukatın kitaplardan öğrendikleriyle bir dünya şampiyonunu yenmesini anlatmaktadır. kitabın kendi şahsımca analizini yapmak gerekirse de;

grilerle dolu bir kafa...
bu grilere izin vermeyen duygular...
bir satranç tahtası üzerinde, ya siyahlarsın ya beyazlar. i̇ki benlik içinde süre gelen bir savaş...
en büyük stratejiye sahip olan kazanacak ama aslında kaybedecek...
i̇nsan ne zaman kendine karşı bir şeyi kazandı, asıl bu soruya cevap bulabilmektir işte zanaat...
-- iktibas --satrancın cazibesi temelde iki farklı beynin farklı stratejiler geliştirerek bu zihin savaşında beyaz siyahın gizli amaçlarını geçmeye ve kurtulmaya çalıştığında, siyahın beyazın o manevralarını bilmemesi ve sürekli beyazın tuzaklarına düşmesi gerektiren bir oyundu. siyah beyaz aynı kişi olamazdı, öyle olursa beyin aynı olarak çalışacağı için ortağının tüm hamlelerini bilerek tuzaklara düşme olasılığı imkansız olur ve oyun beraber biterdi. böyle bir düşünce, bilincin mükemmel bölünmesini gerektirir, bir mekanik aparat gibi beyin fonksiyonlarının açılıp kapatabilmesini gerektirir; kendine karşı oynamak istemek satrançta kendi gölgenin üzerinden atlamak gibi bir paradoks anlamına gelir. -- iktibas--
stefan zweeıg'in nemesis yayınlarından çıkan kitabıdır. kitabın orijinal adı schachnovelle'dir. en iyi iki satranç ustasının düellosunu anlatmaktadır kitap. yeteneği olan fakat satranç eğitimi almamış bir yetişkin ile dünyaca ünlü satranç şampiyonu ve papaz tarafından yetiştirilmiş iki insanın satranç maçını anlatmaktadır.
satranç diye yazılan santıranç diye okunan ... diye oynanan akıl,fikir,zeka,öngörü,risk ve tabi ki de sabır oyunu.
günümüzde satranç "zeka oyunu" olarak nitelendirilip teşvik edilse de olaya bir de i̇slami açıdan bakmamız gerekmektedir. hz. ali (r.a.) “satranç acemlerin kumarıdır” diye satrancı hoş karşılamaz; sahabe-i kiramdan ebû musa el-eşarî, “satrancı ancak günahtan sakınmayanlar oynar” demiştir; büyük fıkıh âlimi i̇brahim en-nehâî ise kendisine satranç hakkında sorulduğunda, “o lânetlenmiştir” demiştir; abdullah ibni ömer, “satranç diğer kumarlardan daha kötüdür” derken i̇mam-ı mâlik satrancı tavla gibi değerlendirmekte ve haram saymaktadır. şâfiî mezhebinin kudretli âlimlerinden i̇mam nevevî bu hususta şöyle der: “satranç, âlimlerin çoğuna göre haramdır. bir kimse bu oyun sebebiyle bir namaz vaktini geçirir veya bir menfaat karşılığında oynarsa bize göre de haramdır.” ayrıca hanefî ulemasından i̇bni âbidin, satranç için, “haramdır, bizim mezhebimizde büyük günahtır” demişlerdir.