mohsen namjoo nun leyla ve mecnunu anlattığı şarkısı.
sareban farsça'da kervancı anlamına gelir.
diğer dillerdeki şarkıların türkçelerini yazmak iyi bir şey değil fakat bu durum farsça için göz ardı edilebilir çünkü:
ey kervancı, ey kervan!
leyla'mı nereye götürüyorsun,
leyla, canım ve yüreğim olduğu halde?
ey kervancı,
leyla'mı niçin götürüyorsun,
birbirimize yalnızken verdiğimiz sözlere hüda şahit iken?
ve aşkımızın karar kılmadığı hiçbir yer yok iken?
ey kervancı,
leyla'mı nereye götürüyorsun,
ey kervancı,
leyla'mı niçin götürüyorsun?
i̇nancımın tamamı geçici dünyaya dair,
aşkın kıvılcımları yaşamın kendisi olmuş!
oysa yarin hatırası aşkın bir damlasından bile güzeldir.
aşık olmanın ateşi yaşamdan daha özgedir!
ey hüda, kalplerdeki sevgiyi daima o kalplerde bırak,
benim kalbimde bıraktığın gibi
ve
leyla ile mecnun efsane oldular,
oysa bizim hikayemiz sonsuzluğa erişti!
sen şimdi aşkımın tek göstergesisin,
hüznümün, güzümden okunmayan hali.
bu hüznün elinden hangi hallerdeyim bilmiyorsun,
senden sonra var olmadım ben hüda biliyor,
kalbimin yapraklarını gör ve git!
tufan gibi inşa et hüznün dallarını,
gül idik, gülleri derip git.
ki ben gül ağacıydım,
tufanın ayakları dibinde oturan...
vücudunun bütün dallarını,
tabiatın hışmıyla kır!
