gerçeklik deneni zihinde soyut tasarı haline getirmek ve oluşturulmuş bu tasarıları gezinmektir. oluşturulmuş olan tasarıların bir kısmının gerçeklikle bağıntısının olmadığıda unutulmamalıdır.

zihin her biri bir gök ada olan bu tasarıları gezindikçe gerçekleşen olaya denir kavramlarla düşünmek. aralarında bağ kurmaya ise akıl yürütme. ki aklın görevi sıralamaktır ve bağ kurna sıralama amcına matuftur. işin en kötü tarafı bunun kelimelere dökülmesidir. ki kelimelere gök adaların yükseltilerini ve çukurlarını içermez. derinlik ancak o kelimenin işaret ettiği tasarımı görünce oluşur. ve tüm bunlar üç boyutlu gelişir. bir düzlemden olaylara ve kavramlara bakmak bu sebepten anlamayı engeller. ve anlaşılmaz denilenlere söylenen söz haksızdır.

peki burada anlam nerede? anlamı kavram vermez. kavramın anlam aramak gibi bir görevi varsa da, anlamın ne olduğuna değinemez. çünkü anlam ancak anlam verenin elindedir. o'nun elinden çıkmamış bir şey o'nun elindekini veremez. sadece bir noktaya kadar karanlıkta işaret edebilir. ve anlam sahibi anlaşılmazdır. çünkü anlamak o'nu ihata etmektir ki böyle bir şey mümkün değildir.

kısaca elimizde kalan anlamı karanlıkta işaret eden kavramlardır.