yaptığı şeyin yanlış olup olmadığını, nasıl sonuçlar doğurabileceğini, ahlaki olup olmadığını düşünebilen yaşça büyük insanların yaptıkları hatalar karşısında verdiğimiz ilk tepki onları dövmek değilken; bunları düşünemeyen, sizin gibi kafasında ölçüp biçemeyen, yalnızca içinden geldiği gibi davranan bir canlıyı, üstelik yaptığım iş nasıl bir iş diye düşünmeyi de sizden öğrenecek bir canlıyı dövmektir. gücünüzün yetmeyeceği biri ne yaparsa yapsın sabır gösterip, ona tepkinizi dayakla ortaya koymuyorken bir çocuğun ilk yanlış hareketinde onu dövmeyi tercih ediyorsanız da tamamen güç gösterisi yapıyorsunuz demektir.
üstelik benim gözlemlediğim kadarıyla dayak daha çok azdırıyor çocukları. dayakla büyüyen çocuk dayak yemeden büyüyene göre daha asi, daha çok yanlışa düşen, daha çok söz dinlemeyen biri oluyor genelde. çocuk yanlış bir şey yapacakken annem babam dayak atar korkusu yüzünden vazgeçiyor bundan, yaptığı şey yanlış diye değil. sonra büyüyüp de dayak yemeyecek duruma geldiği zaman engelleyici bir şey kalmıyor önünde. sonuç olarak terbiye olmamış oluyor.
üstelik benim gözlemlediğim kadarıyla dayak daha çok azdırıyor çocukları. dayakla büyüyen çocuk dayak yemeden büyüyene göre daha asi, daha çok yanlışa düşen, daha çok söz dinlemeyen biri oluyor genelde. çocuk yanlış bir şey yapacakken annem babam dayak atar korkusu yüzünden vazgeçiyor bundan, yaptığı şey yanlış diye değil. sonra büyüyüp de dayak yemeyecek duruma geldiği zaman engelleyici bir şey kalmıyor önünde. sonuç olarak terbiye olmamış oluyor.
