her ramazan bir oruç bahçesi oluşur toplumda. i̇yilik, sanki biraz daha somutlaşmıştır bu bahçede. merhamet daha yoğun bir dolaşıma girmiş, bakış ve duyuşlar daha incelmiştir. bu bahçe, her oruçlunun içinde ayrıca oluşmuştur. gülden, merhametten, iyilikten, güzel sözden, şükürden ve diğergamlıktan ibaret bir bahçe. bu bahçe, hem bir kişiye özel hem herkese açık. kötülüğe, düşmanlığa, çirkin söze yer yok bu bahçede. bir bahçe ki; ağızlar sadece hayrı söylemek için açılıyor. bir bahçe ki sınırları kalpte başlıyor, kalpte bitiyor. öyle büyük, öyle benzersiz. kimi gözyaşlarıyla suluyor bu bahçeyi. kimi tefekkürle, kimi zikirle. her sahur fidanlar dikiliyor. her iftar meyveler toplanıyor bu bahçede. oruçlu insan, bazen kendisini bu bahçede gül olarak görüyor. bazen ulu bir ağaç. oruç tutan bir çocuk, kuşlar gibi bu bahçede. esenliğin, iyiliğin, hayatın menbaı oluyor bu bahçe. bahçevan ki sen, bahçe kim sen, sen kimsin, oruçlu bir kul. hay’dan huya giderken, bu bahçeye düşmek ne hoş. bu bahçede milyarlarca kardeş bulmak. ebedi bahçedeki ebedi efendimize selam bu bahçeden. bugün ramazanın onuncu günü efendim.
