terapi notları

hiç kimse geçmişe dönüp yeni bir başlangıç yapamaz ama her insan şu anda başlayıp yeni bir son yapabilir

insan, çocukken nasıl bir ortamda büyümüşse, bu ortam ona zarar veriyor olsa bile büyüdüğünde de bunu devam ettirmek için fark etmeden büyük bir çaba gösterir.
bunu kabul etmek biraz ağır oluyor.

tırmanırken sadece zirveye bakan, ilk adımda yuvarlanır.

neye ihtiyacın olduğunu anlamanın en iyi yolu, neye kafayı taktığını bulmak olabilir. bugün kırklı yaşlarda bir kadınla sohbetimiz (danışanım değil)-(kadın)15 sene boyunca nevresimleri bile ütülüyordum, birkaç sene önce bıraktım. +yatınca hemen kırışmıyorlar mıydı?-evet ama düzenli görünüyorlardı, düzenli olmalarını istiyordum kendimi alıkoyamıyordum.+hayatında düzenli olmasını istediğin ama bir türlü kontrol edemediğin şeyler mi vardı?-(bir sessizlik) aaa eveet, öyleydi gerçekten..

yeryüzünde her dert; çare olanaklarıyla birlikte dğar.

tedaviden kasıt uyuşturmaksa ağrıyan yeri, unutturmaksa ağrının varlığını meşguliyet gerçek(!) bir tedavidir. hatta kapitalist düzenin en tesirli ilacı hükmündedir. diğer türlü insanlar düşünmeye fırsat bulurlarsa bu düzen nice olur?..

meşguliyetten daha iyi bir tedavi yoktur.

hayatımız ne kadar büyürdü demiş bilge, benliklerimiz onun içinde küçülebilseydi.

(bkz:aşkın celladı ve diğer psikoterapi öyküleri)

terapistler tarafından belki sonra dizisini çeker, kitabını yazarım diye tutuluyor olma ihtimali mevcut notlar.(bkz:irvin d. yalom)(bkz:gülseren budayıcıoğlu)