terapi notları

beni yoran düşünceler/ sorular aklıma hücum ettiğinde daha iyi hissetmek için kendime şunu sorabilirim:
“bunları düşünmenin ve sorgulamanın bana ne faydası var?”
şu anımla ilgili olmayan şeyler geçmişte kalabilir, yarını kontrol etmeye çalışmak beni yorar ve ağzımın tadını kaçırır.

mülteciler ve insan ticareti kurtulanları gibi gruplarla çalışmış bir psikolog olarak bildiriyorum:acı çekebilmek bile konfor gerektirir: eğer belli bir yaşam standardına sahip değilseniz, olumsuz yaşam deneyimlerine tepki vermek lükstür.

zalimin zulmü varsa, mazlumun allah ı var...

terapistler tarafından belki sonra dizisini çeker, kitabını yazarım diye tutuluyor olma ihtimali mevcut notlar.(bkz:irvin d. yalom)(bkz:gülseren budayıcıoğlu)

meşguliyetten daha iyi bir tedavi yoktur.

tedaviden kasıt uyuşturmaksa ağrıyan yeri, unutturmaksa ağrının varlığını meşguliyet gerçek(!) bir tedavidir. hatta kapitalist düzenin en tesirli ilacı hükmündedir. diğer türlü insanlar düşünmeye fırsat bulurlarsa bu düzen nice olur?..

yeryüzünde her dert; çare olanaklarıyla birlikte dğar.

tırmanırken sadece zirveye bakan, ilk adımda yuvarlanır.

insan, çocukken nasıl bir ortamda büyümüşse, bu ortam ona zarar veriyor olsa bile büyüdüğünde de bunu devam ettirmek için fark etmeden büyük bir çaba gösterir.
bunu kabul etmek biraz ağır oluyor.