bir tabiatı olan edebi icra sanatıdır.insanın fıtratı olduğu gibi şiirin de tabiatı vardır. şiirin tabiatı mana ve ahenktir.postmodernizm sonrası dünya, insanın fıtratını ve eşyanın tabiatını değiştirdiği gibi sanatın ve edebiyatın da tabiatını değiştirdi. bu konuya en güzel örnek şiirdir. şiir, ortadoğu ve iran coğrafyası'nda yani ortaasya'nın bir bölümünde doğmuştur. şiir, doğduğu dönemden beri, ahenkli ve manalı manzum sözler olarak bilinir. estetik kaygısı ile yazılır, insanların sanatsal bir zevk alması amaçlanır. batı, her şeyi kendi anlayışına göre şekillendirmeye çalıştığı ve bunu da dayattığı için şiirin tabiatını bozmuştur. batı, edebiyatta fazlaca söz sahibi değildir. batı edebiyatındaki eserlerin daha çok nesir olduğu bilinir. yazılan şiirlerse nispeten ahenkli ve manalı manzumlardır. beceriksizce yazılmış eserler bütünü. bunda dilin de etkisi yadsınamaz. batı, kendi edebiyatını dünyaya dayatmıştır. önce kendi edebiyatına çevirdiği diğer dünya edebiyatlarını daha sonra postmodernizmin verdiği yozlaştırıcı etkiyle tek bir potada eritmiştir. ahenkten uzak, hiçbir mana içermeyen sözler bütünü haline gelen şiir de özünden bu şekilde uzaklaşmıştır. estetik duygusu yok olan insanlar, şiirdeki sanatı hiçe saymış, nesirden bozma eserleri birer manzum olarak kabul etmiştir. bu durum şiir yazma yeteneği olmayan insanları şair yapmıştır.
