el kârda gönül yârʼda

i̇nsan allah'a olan kulluğunu sadece ibadet saatinde gerçekleştirmez. i̇nsanın manevi yönü ne kadar kuvvetliyse marifetullah'ı ne kadar arzular ise allah'a olan ibadeti gün boyu devam eder. i̇nsan yaptığı mesleğin hayırlı olanını ve içinde harama bulaşmayacak olanını seçmeli, seçmeli ki işinin içine allah'ı katabilecek gönül huzuru olsun. insan aslında para için ter dökmez rabbi zaten karşılığını verecektir inancı budur, bu olmalı.
karşılığı verilmeyecek kaygısı güdenler her sabah rabbi için uyanmayan kimselerdir.

"sen rabbin için ter dök rabbin için yorul rabbini de işinin içine kat ki değerlensin yaptığın iş güzelleşsin bir mana olsun işinin içinde"

bunun tasavvufi manası şu şekilde açıklanıyor:
eğer ki zikir insanda meleke haline gelirse; yani zikir okulunda geçilmesi zor dersler geçilerek belli bir mertebeye ulaşılırsa ve bir şekilde letaifler çalışmaya başlarsa, sen uykudayken bile vücudun zikre devam eder.

bu mertebeye ermiş bir kimse herhangi bir işle meşgul olsa bile kalbin zikri daimi bir şekilde devam ettiği için el karda olsa bile gönül hep yar'da olmuş oluyor.

tabi letaifler nasıl çalışır, zikir sadece allah lafzını zikretmekten mi ibarettir, harama veyahut kul hakkına bulaşan veyahut şüpheli gıda yiyen veyahut sünneti icra etmeyen böyle bir mertebeye ulaşır mı gibi pek çok değişik suallerin tatmin edici cevabı, bu konun anlaşılması açısından önemlidir diye düşünüyorum.