tertemiz başlangıçların ilk adımı. bin kere düşse de bin birinci kalkışa niyet etse müslüman, pesimist düşüncelere gark olmasa müslüman olmanın tadını alacak, rabbim bana yeter diyecek, kalbi huzur dolu olarak yaşamaya devam edecek. zaten battım derse dipsiz bir kuyudan ibaret olan ataletin, yorgunluğun, aldanmışlığın içine daha çok dalacak ve kendini kurtaramayacaktır. niyet müslümanlığın nişanesi, tertemiz başlangıçların besmelesidir.
cennetliklerin cennet'e, cehennemliklerin de cehennem'e girmeleri kendi amelleri sebebiyledir. fakat onların orada ebedi kalmaları, niyetleri yüzündendir. (hasan-ı basri hz)
yapmayı amaçladığınız bir şey hakkında gönlünüzde olan gerçek düşünce.
ameller niyetlere göredir.
hadis-i şerif/ buhari- müslim.
hadis-i şerif/ buhari- müslim.
rıza-ı ilahi olduğunda olmayanın bile olmasına sebep olandır.
bir şeyi yapmaya kast etmektir.
niyet, insanın farkında olmadığı anda bile gönlünden geçirdiği şey.
ibni abbas radıyallahu anha'nın bir sözüyle anlıyoruz ki insan niyeti kadardır.
"insan niyeti kadar ezberleyip, fehmeder."
ne elde edeceğimizi niyetimiz belirler.
"insan niyeti kadar ezberleyip, fehmeder."
ne elde edeceğimizi niyetimiz belirler.
niyet ile aynı kelimeler aynı durumlar insanı çok farklı yerlere getirebilir.
mesela nereden nereye ünlemini ele alalım;
başladığın işte beklenmedik ilerlemeler kaydedersin.hedeflerinin çok üstünde hiç ummadığın bir yere gelirsin.şöyle arkana yaslanarak geriye bakıp "vay be, nereden nereye!" dersin.
birde çeşitli vesilelerle gaflet içinde daha önce belirlediğin çizgilerin dışına çıkarsın.uyanıp geldiğin noktayı gördüğün zaman bir pişmanlıkla birlikte "vay be, nereden nereye" dersin.
i̇şte burada niyetin insanı nereden nereye getirdiği ortaya çıkmış olur.farklı niyetle söylenmiş bu iki aynı cümleden ilki insanı gurura, kendini beğenmeye sevk ederken ikincisi insanı hizaya çekmeye, kendine getirmeye yönelten ilk adımlardır.
mesela nereden nereye ünlemini ele alalım;
başladığın işte beklenmedik ilerlemeler kaydedersin.hedeflerinin çok üstünde hiç ummadığın bir yere gelirsin.şöyle arkana yaslanarak geriye bakıp "vay be, nereden nereye!" dersin.
birde çeşitli vesilelerle gaflet içinde daha önce belirlediğin çizgilerin dışına çıkarsın.uyanıp geldiğin noktayı gördüğün zaman bir pişmanlıkla birlikte "vay be, nereden nereye" dersin.
i̇şte burada niyetin insanı nereden nereye getirdiği ortaya çıkmış olur.farklı niyetle söylenmiş bu iki aynı cümleden ilki insanı gurura, kendini beğenmeye sevk ederken ikincisi insanı hizaya çekmeye, kendine getirmeye yönelten ilk adımlardır.
niyetin doğru olunca yanlışta gitsen niyetini kabul eder yaratan niyetten sevkeder doğruya, bu sefer doğru niyetin yanlışları götürür niyetten ötürü..
