her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği… akıbetini belirleyen her şey, hayatın ve ölümün. son zamanlarda en çok uğradığım cadde, oldukça kalabalık. yön ve yöntemimi şaşıracağım kadar ışıklı ve yollar çamur. havada karanlık bir sis, yoldaşım kitaplar. hakikatin siyasetini bulmak için kördüğüm haline gelmiş kavramların bulmacasını canhıraş bir halde çözmeye çalışırken dirseklerini çürütmüş bu şair zaman zaman ölüme aşık. çıkmaz sokaklarda kaybolan insanların yankılanan çığlıkları sağır etmiş kulaklarını, şahit olduğu acılardan gözleri görmez olmuş. kulakları tırmalayan bu feryatlar: yani bir isyan. kendine isyan, çevreye isyan, düzene isyan, dünyaya isyan… sonra o çığırtkanların kulağına eğilerek şöyle söyledi: fazla bağırmayın, sesiniz kısılır!
ne? bu son çok mu saçma oldu? her şeyin bir sonla noktalanacağına inanan o çığırtkanların feryatları daha saçma değil miydi? benimkine neden böylesine şaşırdın ki?
her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği…