kendisi hakkında en güzel sözleri herhalde ihsan şenocak yazmıştır; (*)ulu hocalar, “kumandan bu olmalı” dedi. anadolu’nun muazzez evlatları da ardına düşüp, “i̇şte fetih ordusu, işte kumandan” diyerek yürüdü. allah’a inanmanın ve her şeyi yalnız ondan beklemenin ders olarak okutulduğu iman ve umut ocaklarını yeniden o açtı. ulu hocaların söyleyemediğini -onlar adına- o söyledi. yüzyılın en onurlu konuşmalarını o yaptı. dev dalgalara karşı kollarını gerdiğinde yanında birkaç kişi vardı fakat tereddüt etmedi. “allah azze ve celle imanımıza göre imkanlar yaratacaktır” dedi. allah’tan bahsetmenin yasak olduğunu bir yazıyla bütün bir anadolu’ya bildiren başvekâlette, yıllar sonra bir başvekil olarak ilk toplantısına, “allah’ın adıyla” başladı. saman pazarında asılan bütün ulucanlar adına bir ramazan günü ulu hocaları başvekâlette bir iftar sofrasında ağırlayarak devlet namına onlara iade-i itibarda bulundu. bir şubat günü o durunca zaman da durdu. gökler sevindi. çad’da çobanların, gazze’de mücahitlerin, çeçenya’da kafkas kartallarının gözleri doldu. göklerin kapısı açıldı ve yarım asır küfre karşı direnen süvari geride bir kabir, hafızalarda silinmez izler, yüz binlerce talebe ve bir halef bırakarak sonsuza gitti.
