bir eğitimcide olması gereken vasıflar

bir büyüğümüz eğitimcide olması gereken vasıfları ve yapması gerekenleri 101 madde halinde sıralamış. bunlardan bazılar ise şöyle;

*talebesine selim bir vicdan inşa edendir.
*sadece zahiri ilimlere karşı değil, maneviyata, sır ve hikmetlere karşı da alaka uyandırmalıdır.
*hayranlık hissi uyandıran sağlam bir karakter taşımalı, ruhundan rahmet taşırmalı.
*öğrendiği ve başkalarına tavsiye ettiği güzelliklere evvela kendi hayatında taşımalı.
*kendisine emanet edilen her bir öğrencinin, istikbalin zirve şahsiyetlerinden olacağını dikkate almalı.
*keyifli bir hizmet sunabilmek için kendi gelişimini ihmal etmemeli.
*kalitesi yetiştirdiği talebe ile ölçülür.
*benlik ve iddia yerini aşk ve muhabbet almalıdır.
.
.
.

muhabbet:
eğitimci ile öğrenci arasındaki iletişimin esasıdır. muhabbet yoksa iletişim kopuk olur.

ufuk:
eğitimcinin öğrenciye göstereceği hedeftir. ufku sınırlı bir eğitimcinin yetiştirdiği insanlar bir yere varmayan ayak izlerini takip etmek zorunda kalırlar.

donanım:
muhabbet ve ufuk sahibi olan ancak gerekli bilgi birikiminden yoksun eğitimci her zaman iyi niyetle hatırlanır fakat fayda veremez.

öğrenme azmi:
eğitimci kendini geliştirmeli, öğrenme azmini kaybetmemeli. (bkz:öğrenmeyi öğrenmek)

ayrıca yetiştirdiği insanlara bilgiyi nasıl ve nerede kullanacaklarını da öğretmeli:
(bkz:nasıl ve nerede kullanılacağı bilinmeyen bilgi)

esas olanın bilmek olmadığını da bilmeli.

o her daim çocuk meraki ile dolu olmalıdır.
ahlakı edebinden olmalıdır.
vicdanı tam, adaleti eksiksiz olmalı.
öğrencileri ile değil o evlatları ile muhabbet dolu olmalı.
asla öğrenci gözü ile bakmamalı o pırıltılı gözlere onlar senin evladındır ey muallime...(*)

bu tarz şeyler hakkında eğitimcilerden çok eğitimci olmayanların fikri vardır nedense.çok bilen kendisi girişsin işe. bak ben modları hiç eleştiriyor muyum bir işi beceremiyorlar diye... niye? çünkü eleştirince eksi veriyorlar. (*)