okyanusta çok eskiden kalma unutulmuş bir şamandıra. belki demirli belki demirinden kurtulmuş serbest. kimi vakit kuşların kimi vakit deniz mahlukatlarının ve belki kimi vakit hâlâ gemilerin işine yarıyor. ama o durumuna şükredip kabul etse de bunların birçoğuna maruz kaldığını düşünüyor. kuşların pislikleri, deniz mahlukatlarının yuvaları, gemilerin dalgaları... her gün aynı gibi görünmüyor artık ona. güneş aynı yerden doğsa da gök aynı gök olsa da biliyor ki farklı... hepsinin üzerinde dünün izi kaldı. dalgalar hergün tahmin etmediği yerden sardı, salladı... ve o şamandıra... belki demiri belki onu sabitleyen bir kaç çelik halat ve en önemlisi nerede olduğunu bilmese bile orada olması gerektiği inancına tutunarak yaşadı. yaşıyor. yalnızlık... biraz böyle görünüyor.
