günü geldiğinde unutulursa insana acayip şoklar yaşatabilir.
dün gece; 2.30 gibi bilgisayarı kapattım. biraz kitap okumak üzre, kitap okuma köşeme çekildim.
az biraz kitap okuduktan sonra saate bakayım dedim: 04:12...
şok oldum. ne ara 1 saat 40 dk geçmişti. üstelik o kadar çok kitap da okumamıştım.
acaba masada uyuya mı kaldım diye okuduğum sayfaları tekrar gözden geçirdim. hayır. not aldığım yerleri, çizdiğim yerleri çok iyi hatırlıyordum.
bir türlü işin içinden çıkamadım. balkona çıktım. biraz hava aldım. ama aklım başımda, şuurum yerinde, bunu hissediyordum. fakat saatin nasıl bu kadar hızlı geçtiğine bir türlü anlam veremedim.
sabah ev arkadaşım, 'telefonlar saatleri otomatik olarak ileri almış, halbuki saatler yarından itibaren ileri alınacaktı' deyince, ayıldım.
dün gece; 2.30 gibi bilgisayarı kapattım. biraz kitap okumak üzre, kitap okuma köşeme çekildim.
az biraz kitap okuduktan sonra saate bakayım dedim: 04:12...
şok oldum. ne ara 1 saat 40 dk geçmişti. üstelik o kadar çok kitap da okumamıştım.
acaba masada uyuya mı kaldım diye okuduğum sayfaları tekrar gözden geçirdim. hayır. not aldığım yerleri, çizdiğim yerleri çok iyi hatırlıyordum.
bir türlü işin içinden çıkamadım. balkona çıktım. biraz hava aldım. ama aklım başımda, şuurum yerinde, bunu hissediyordum. fakat saatin nasıl bu kadar hızlı geçtiğine bir türlü anlam veremedim.
sabah ev arkadaşım, 'telefonlar saatleri otomatik olarak ileri almış, halbuki saatler yarından itibaren ileri alınacaktı' deyince, ayıldım.
