hüdâyî hazretleri, şiirlerinden birinde gönülden mâsivânın çıkarılıp sırf allâh muhabbetinin yerleştirilmesi husûsunu şöyle ifâde eder:
neyleyeyim dünyâyı
bana allâh'ım gerek.
gerekmez mâsivâyı
bana allâh'ım gerek.
ehl-i dünyâ dünyâda
ehl-i ukbâ ukbâda
her biri bir sevdâda
bana allâh'ım gerek.
dertli dermanın ister
kullar sultânın ister
âşık cânânın ister
bana allâh'ım gerek.
bülbül güle karşı zâr
pervâneyi yakmış nâr
her kulun bir derdi var
bana allâh'ım gerek.
beyhûde hevâyı ko
hakk'ı bula-gör yâ hû
hüdâyî'nin sözü bu
bana allâh'ım gerek.
neyleyeyim dünyâyı
bana allâh'ım gerek.
gerekmez mâsivâyı
bana allâh'ım gerek.
ehl-i dünyâ dünyâda
ehl-i ukbâ ukbâda
her biri bir sevdâda
bana allâh'ım gerek.
dertli dermanın ister
kullar sultânın ister
âşık cânânın ister
bana allâh'ım gerek.
bülbül güle karşı zâr
pervâneyi yakmış nâr
her kulun bir derdi var
bana allâh'ım gerek.
beyhûde hevâyı ko
hakk'ı bula-gör yâ hû
hüdâyî'nin sözü bu
bana allâh'ım gerek.
