dershanelerin kapatılması

siyasi bir malzeme. olayın siyasi boyutundan ziyade değerlendirilmesi gereken, dershanelerin ne kadar gerekli olduğu sorusu. hizmet ediliyor, öğrenci yetiştiriliyor tepkisi vermeyin. hizmet etmenin ve öğrenci yetiştirmenin bin bir türlü yolu var. ki hizmet gönüllülük esasına göre yapılır. yıllık 2500$ gibi yüksek bir meblağla değil. hizmet kuruluşu filan değilller. eğitimde fırsat eşitsizliği meydana getirdikleri aşikar. dershanelere herkesin yolu bir şekilde düştü. özel sınıfları, kimlerden ne kadar para alındığını herkes bilir. paraların nereye gittiği bizi ilgilendirmez. ama bunun hizmet adı altında savunulması çok garip. islam'daki hizmet anlayışına da zarar veren bir tarafı var.
kpss ya da ingilizce dershanelerine gelelim. bu dershaneler için olay, gidenin sınavı geçtiği, gidemeyenin kaldığı bir boyuta ulaştı. eğitim sistemi kökten değişmeli. burada herkes hem fikir. bir soru daha soralım: "acaba dershane sahipleri, gerçekten bu eğitim sisteminin değişmesini istiyorlar mı?" ya da "acaba bu eğitim sisteminin değişmesine dershane sahipleri mi engel oluyor?" gibi. olaylara farklı pencerelerden bakabilmeliyiz.
ya da "dershanecilikte amaç gerçekten öğrenciyi sınava mı hazırlamak?" ve daha fazlası.
sorgulanmalı. eğer birileri kapanmaması hususunda gerekenden fazla tepki veriyor ve olayı başka mecralarda çözmeye çalışıyorsa, dershanecilik sorgulanmalı. sorgulanabilmeli. hatta gerekiyorsa kapatılmalı.
"hizmet kılıfına sığdırılan dershaneler gerçekten hizmet mi ediyor ya da neye hizmet ediyor?" son bir soruyla kapatalım.